بنشین به کنارم من مست مدامم

بی روی توام این سرمستی بی دوامم

گرفتن پیمانه به کف زین بیشتر حرامم

زین سان که من پریشان هوشیاری ناگهانم

گسستم پیشترزان که باشدم زنگارهوس عبادتگاهم

من بعد که با زهره افتد سازم

گر نگیرد این زخمه به یک جرعه می من بی خویشم

دل میگیرد این نوا به دست و خوش میدار که من این دور ناتمام زجم به اشارت اندوختم

چو نظر بررخ مهوشت از این مقام طاعی انداختم

اگر بیایی یتیم خانه ی دلمرا برایت چراغانی می کنم... بغض و کینه را کنار میگذارم...خاطرات بد را به باد فراموشی می سپارم...یک مهمانیپر شکوه به راه می اندازم و با قطرات اشکی که در بغضم جامانده اند پذیرای تو هستم...امیدوارم آغوش گرمت هنوز همامن ترین پناهگاه برایم باشد...دلم می خواهد مانیتیسمنگاهت هنوز هم جاذبه ی لازم را داشته باشد و پشت پنجره یچشمانت دریای غم نهفته نباشد... با تو بودن لیاقت می خواهدکه من ندارم که از تو تنها مانده ام... اگر برگردی منت همبگذار... بر دیدگانم بر دیده منت...اعتراف می کنم در برهوتنبودنت برای آمدنت چنان مسیر جاده را صاف و هموار کردم کهانگار صد ساله اینجا آبادیه... اما همه اینها فکر و خیال وتراوشات این ذهن خسته ست... عزیزم به خودت زحمت برگشتندادی... قدر ندانستی باور کن... دلم را شکستی...دلی که بارفتنت مادام العمر با تنهایی آشنا شد و در آخر هم اختگرفت... اخت شد...

پی نوشت: دلسپردن آسونه...ولی دل بریدنسخت!؟

می خواهم با امواجم از اعماق درد هایم حصار ساحل را پاره کنم

و تو را در آغوش بگیرم ای خشکی خوشی ها و آرامشم

می خواهم آرامش روزهای بی تلاطمم را بر روی طوفان غمهایت غرق کنم...

و می خواهم سردیم را با گرمی عشق تو به پرواز و تبخیر  برسانم

خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار

حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار

انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد

پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار

شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود

کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار

از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس

از شوق زنده بودن... تا خنده ای سرِ دار

اگه چشمات نبودن

اگه چشمات نبودن ، دنیا این رنگی نبود

رو لب پرنده ها ، دیگه آهنگی نبود

اگه چشمات نبودن ، آسمون آبی نبود

ُگلای یاس ِ سفید ، توی ِ هیچ خوابی نبود

اگه چشمات نبودن ، شب ِ مهتابی نبود

پشت ِِ اَبرای ِ دلم دیگه آفتابی نبود

اگه چشمات نبودن ، کی واسم گریه می کرد

دل ِ من وقتی شکست ، به کجا تکیه می کرد

اگه چشمات نبودن ، کی با من سفر می کرد

واسه جشن ِ ماهیا کی ماهُ خبر می کرد

اگه چشمات نبودن ، کی ُگلا رو آب می داد

واسه گنجشک دلم کی یه جای خواب می داد

حالا چشمات با َمَنن که هنوز نفس دارم

جُرأت پر کشیدن از توی قفس دارم

دیگه چشماتُ نگیر ، که من آزرده بشم

مثل گل تو فصل یخ ، زردُ پژمرده بشم

تا که چشماتُ دارم شعرای تازه میگم

همش از پنجره ای ، که به روم بازه می گم

کلبه ی من

گرچه کلبـه ام کوچک است

  دلم اما برای تـــو جـــا دارد

  نگاهم اگــرچه بی صــداست

  ولی قلبم برای عشقت نا دارد

  بمان باعاشقانه های دلم و بگو

  دلم را نمی شکنی که دلم گناه دارد

  کاش دلت بادلم ونگاهمان باهم بماند

  چـــراکه نگاهت حســی آشنـا دارد

  نگاه نکن به کلبه درویشی ودستهای خالی ام

بنگر که کنون از هجوم خیالت چه حالی ام!؟!

<img src="http://shabnameeshgh.loxblog.com/upload/s/shabnameeshgh/image/72.gif" alt="" width="18"

نظرات شما عزیزان:

aila

ساعت0:20---7 خرداد 1392

- [ایمیل]

aliiiiiiiiii bod..dele manam shekast..hich vaght nemibakhshamesh..hichvaght..ghasamesh dadam nayad sare mazaram..!!

hasti

ساعت2:49---10 اسفند 1391

- [ایمیل]

Dele man shekastetar az shishehaye shahre shomast
Shekaste shavad kasi ke cheninam mikhast

hasti

ساعت2:44---10 اسفند 1391

- [ایمیل]

Delam gerefte

hasti

ساعت2:44---10 اسفند 1391

- [ایمیل]

Delam gerefte

hasti

ساعت2:43---10 اسفند 1391

- [ایمیل]

Delam gerefte

hasti

ساعت2:43---10 اسفند 1391

- [ایمیل]

Delam gerefte

sofiya

ساعت18:05---19 مهر 1391

- [ایمیل]

Naveshtehatoon harf nadare..
Good luck};-

هانى

ساعت10:04---10 خرداد 1391

من یک شکلات گذاشتم توی دستش .او یک شکلات گذاشت توی دستم .
من بچه بودم . او هم بچه بود. سرم را بالا کردم او هم سرش را بالا کرد . دید که مرا میشناسد .
خندیدم . گفت :« دوستیم ؟ »
گفتم : «دوست دوست »
گفت : « تا کجا؟‌»
گفتم : دوستی که « تا » ندارد !.
گفت : « تا مرگ ! »
خندیدم و گفتم : « گفتم که تا ندارد ! »
گفت : « باشد ، تا پس از مرگ !‌»‌
گفتم :‌« نه نه نه ، تا ندارد »
گفت :‌« قبول تا آنجا که همه زنده میشوند‌،‌یعنی زندگی پس از مرگ . باز با هم دوستیم . تا بهشت تا جهنم ، تا هر کجا که باشد من و تو با هم دوستیم.»
خندیدم گفتم :« تو برایش تا هر کجا که دلت میخواهد یک «تاا» بگذار . اصلا یک تا بکش از یک سر این دنیا تا سر آن دنیا . اما من اصلا تا نمیگذارم .»
نگاهم کرد .نگاهش کردم . باور نمیکرد . می دانستم او میخواست حتما دوستی مان تا داشته باشد .
دوستی بدون تا را نمیفهمید.
گفت:« بیا برای دوستیمان یک نشانه بگذاریم .»
گفتم : « باشد تو بگذار .» گفت :‌« شکلات .هر بار که همدیگر را می بینیم یک شکلات مال تو یکی مال من . باشد ؟ »
گفتم :« باشد .»
هر بار یک شکلات میگذاشتم توی دستش . او هم یک شکلات توی دست من . باز همدیگر را نگاه میکردیم یعنی که دوستیم .
دوست دوست .
من تندی شکلاتم را باز میکردم و میگذاشتم توی دهانم و تند تند آن را میمکیدم .
میگفت : « شکمو ، تو دوست شکموئی هستی »
و شکلاتش را میگذاشت توی صندوق کوچولوی قشنگی .
میگفتم :«‌بخورش ! » میگفت :« تمام میشود . میخواهم تمام نشود . برای همیشه بماند .»
صندوقش پر از شکلات شده بود .
هیچ کدامش را نمیخورد . من همه اش را خورده بودم .
گفتم :‌«‌اگر یک روز شکلاتهایت را مورچه ها بخورند یا کرمها . آنوقت چکار میکنی ؟ »
گفت :« مواظبشان هستم . » میگفت میخواهم نگهشان دارم تا وقتی دوست هستیم و من شکلات را میگذاشتم توی دهانم
و میگفتم : « نه نه نه تا ندارد . دوستی که تا ندارد . »

یک سال . دو سال . چهار سال . هفت سال . ده سال . بیست سال شده است او بزرگ شده است
من بزرگ شده ام . من همه شکلات ها را خورده ام . او همه شکلات ها را نگه داشته است .
او آمده امشب تا خداحافظی کند .
میخواهد برود . برود آن دور دورها ..
میگوید :‌«‌میروم اما زود برمیگردم »
من میدانم . میرود و برنمیگردد . یادش رفت شکلات را به من بدهد .
من یادم نرفت .
یک شکلات گذاشتم کف دستش گفتم :‌«‌این برای خوردن . »
و یک شکلات هم گذاشتم کف آن دستش و گفتم :‌« این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت » .
یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلاتهایش . هر دو را خورد و خندیدم .
میدانستم دوستی من « تا» ندارد .میدانستم دوستی او « تا » دارد .
مثل همیشه .
خوب شد همه شکلاتهایم را خوردم . اما او هیچ کدامشان را نخورد .
حالا با یک صندوق پر از شکلات چه خواهد کرد ؟! ...

گفت: بگو ضماير را.گفتم : من من من،من من من
،گفت:فقط من؟!  گفتم: بقيه رفتند!  

منیره جان

ساعت13:59---29 خرداد 1390

شبی در کنج میخانه گرفتم تیغ بر دستم...

بگفتم خالقا یا رب تو فکر کردی که من مستم...

که هستس تو چه می خواهی تو از قلبم ...

تو فرعون را خدا کردی ...

تو شیرین را ز فرهادش جدا کردی ...

سپس گفتی مشو کافر...

تو فکر کردی که من مستم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

monireh

ساعت12:21---28 خرداد 1390

- [ایمیل]

احساس کودکانه

نمی دانم چرا آسمان دلت بارانی است ولی ابر چشمانت نمی بارد تا کویر خشک گونه هایت را
سیراب کند...
انگار یک دنیا حرف پشت سر گلویت راکد مانده است....
شاید می خواهی کسی بیاید و به جای تو فریاد بزند...
کاش می توانستی غمی را که در دل داری به من بگویی...
باور کن برای من خیلی سخت است که اندوه چشمانت را ببینم و نتوانم از انبوه دردهایت بکاهم...
شاید فکر می کنی آنقدر بزرگ نشده ام که دردهای تو را احساس کنم و بفهمم...
ولی حتی اگر نتوانم ...با سر انگشتان کوچکم گرهی از غم تو باز کنم...
قلبم برای تو خواهد زد و گوش هایم منتظر شنیدن صدای توست........

پس با من حرف بزن

romance

ساعت17:50---24 خرداد 1390

شلام ملیکم


وبلاگ خیلی جالبی دارید...ترکیب رنگ خیلی عالیه...



شعراتون خیلییییییییییییییییی خوب بود





موفق باشین...


خدا یارتون....

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: